Lyrics

De Titanic

Het allergrootste schip van deze aard,
Zou de Oceaan oversteken,
De Titanic, zoveel miljoenen waard,
Was onzinkbaar, kon niet breken.
Men ging aan boord, maakte zich niet bang,
Want niemand dacht aan zijn ondergang.
De Titanic, dit drijvende paleis,
Die zou vergaan al op zijn eerste reis.

 De Zondag was voorbij, ‘t was middernacht,
Men was voldaan gaan slapen,
De uitkijk op zijn post, hij hield de wacht,
Hij denkt aan vrouw en knapen.
Opeens een schok, door een berg van ijs,
Het schip is nu der golven spijs.
De Titanic, zo onzinkbaar als zij was,
Zinkt spoedig weg in die grote waterplas.

 De reddingsboten dalen spoedig neer,
Men ziet het schip verdwijnen,
En vol ontzetting loopt men heen en weer,
De telegrafist geeft seinen.
Achthonderd zijn er slechts gered,
De rest rust in der golven bed.
De heldenmoed die hier nu is vertoond,
Vergeten nooit, die ‘t hebben bijgewoond.

 Een spreekwoord zegt: als ‘t kalf verdronken is,
Gaat men de put pas dempen,
Zo gaat men hier, dat is zeker en gewis,
Op de directie schempen.
Ik roep hier toe aan groot en klein,
De waarheid ligt in het refrein:
Men had van zoveel doden niet gehoord,
Als er veertig sloepen waren geweest aan boord.

English Translation:

The Titanic

 The largest of all ships on this earth,
Would cross the ocean,
The Titanic, worth millions,
Was unsinkable, could not break,
They went aboard, and were not worried/afraid,
Because nobody thought of their undoing,
The Titanic, this floating palace,
That would perish during its first voyage.

 The Sunday passed, t’ was midnight,
They went to bed content,
The watchmen on his post, he was on the lookout,
He thinks about women and boys.
All of a sudden a jolt, by a mountain of ice,
The ship is now of wave spice
The Titanic, as unsinkable as she was,
Sinks quickly down in that great body of water.

The lifeboats quickly lowered,
One sees the ship disappear,
And full of dismay one wanders to and fro,
The telegrapher is signalling.
Only eight hundred were saved,
The others are resting in a bed of waves.
The bravery that is displayed here now,
Never forgotten, by those that were there.

 A saying goes: only after the calf has drowned,
Will one fill up the hole,
That is how one went about it here, that is certain,
To blame the management.
I announce here to big and small,
The truth lies in the chorus:
One had never heard of so many dead,
If there were forty life rafts onboard.